– Eg havi fleiri ferðir sæð meg umrødda á appini Jodel
Lívsstílur
– Eg havi fleiri ferðir sæð meg umrødda á appini Jodel
Fyrstu ferð eg upplivdi tað, var eg ikki fyrireikað, sigur Katrin Joensen-Næs millum annað í samrøðu um m ymisk viðurskifti og upplivingar, hon hevur havt gjøgnum lívsleiðina
Eftir: Anniku Kunoy Im / Mynd: Rósa Tovudóttir 16.03.2023

Um Katrina
Katrin Joensen Næs er 23 ár, býr í Havn, er filmsrithøvundur og leikstjóri og arbeiðir sumfríyrkisfólk innan ymiskt annað pall-og filmsarbeiði og lesur ritlist á Setrinum. Katrin hevurútgivið stuttfilmarnar Ábyrgd (2020) og Sæla (2023).

Fiktión snýr seg ikki um tann sum skrivar
– Eg verði ofta spurd, um tað, eg skrivi, er bygt á veruligar hendingar. Eg veit ikki um tað er serstakt fyri Føroyar, men her hava fólk lyndi til at tulka alt sum sjálvskaldskap, men fiktión snýr seg um teir fiktivu persónarnar, og ikki tann, sum hevur skrivað. Og tann, sum hevur gjørt verkið, eigur at sleppa at halda seg atskyldan, sigur unga havnardaman, ið er aktuell við stuttfilminum Sæla.

Eg havi eisini fleiri ferðir sæð meg umrødda á appini Jodel... Har varð dúliga diskuterað, um eg var lekkur... Tað kann vera hart

– Tí hugsaði eg eisini nógv um, tá eg gjørdu Sælu, sum snýr seg um sex-bundni, um fólk fóru at halda tað um meg. Áðrenn Sæla varð upptikin, settu fleiri meg í samband við sex, og eg havi upplivað fleiri ferðir, at fólk hava gjørt seg til kennar og bjóða seg fram sum nakin-modellir í filminum hjá mær. Tað tíðarskeiðið var eitt sindur løgið.

– Eg havi eisini fleiri ferðir sæð meg umrødda á appini Jodel, har tú dulnevnd kanst viðgera ymisk evni. Har varð dúliga diskuterað, um eg var lekkur. Fyrstu ferð eg upplivdi tað, var eg ikki fyrireikað upp á, at fólk viðgjørdu meg á henda hátt. Tað kann vera hart.

Spurd, tað besta ráðið er, ið hon hevur fingið á lívsleiðini, sigur Kartin, at tað er góður lærdómur í at vera opin fyri ráðum og at læra frá teimum, sum eru dugnaligari enn tú

– Eg hevði eina góða uppliving, tá eg byrjaði at gera film. Eg hevði gjørt leikritið og sendi tað til ein navnframan og royndan sjónleikara, sum eg ynskti skuldi spæla við í filminum. Eg fekk leikritið aftur í gronina. Hann segði, at hann kundi gott spæla leiklutin, men so mátti eg arbeiða víðari við tí, tí tað var als ikki gott nokk enn. Tað var sum ein vátur vøttur í eini tveir dagar. Eg eri ómetaliga glað fyri, at sjónleikarin ikki lat meg liva í illusiónini av, at eitt ella tvey útkast vóru nóg mikið. Eg fann beinanvegin útav - í hvussuso er, um eg vildi hava tann sjónleikaran – at so mátti eg gerast eyðmjúk og biðja um hjálp og vegleiðing, greiðir hon frá.

Longri samrøða við Katrina Joensen-Næs kann lesast í Kvinnu, sum er í sølubúðunum nú. Har fortelur hon um ymisk viðurskifti og upplivingar, hon hevur havt gjøgnum lívsleiðina.