Vit gera tað alla tíðina uttan at hugsa stórvegis um tað. Vit anda. Men at anda er meir enn bara at draga luft niður í lunguni og blása hana út aftur. Andavenjingar hava heilsuágóðar í hópatali við sær og eru eisini ein av bestu háttunum, vit lættliga og ómakaleyst kunnu minka um strongd og angist í gerandisdegnum. Og venjingarnar, sum bara taka fáar minuttir, kunnu lættliga gerast, har tú ert, og tá tú kanst.

Hevur tú tríggjar minuttir?

Lat eyguni aftur og lat hendurnar hvíla á knøunum. Rætta ryggin og set teg væl til rættis. Hugsa um, hvussu kroppurin kennist, tá hann nertir við setrið, tú situr á og legg til merkis, hvussu tyngdin á kroppinum kennist á stólinum ella pútuni.

Anda djúpt inn og slappa av í akslunum, búkvøddunum, andlitinum, hondunum og beinunum. Slepp øllum spenningunum í kroppinum.

Hugsa um, hvussu andadrátturin kennist, meðan tú andar inn gjøgnum nøsina, og luftin fer niður gjøgnum hálsin og fyllir lunguni, áðrenn hon fer út aftur gjøgnum nøsina. 

Hugsa um, hvussu búkurin og bringan vaksa, meðan tú andar inn. Anda natúrliga og slappa av, meðan tú følir, hvussu tú andar inn og út. Hugsavna teg um kensluna, hvørja ferð tú andar inn og út. 

Fert tú at hugsa um okkurt annað hesa løtuna, viðurkenn so tann tankan, og leið síðani uppmerksemið blídliga aftur til andavenjingarnar.

Hugsavna teg um, hvussu tað kennist at anda, og lat tankar og kenslur koma og fara í tríggjar minuttir.

Vend blídliga uppmerkseminum aftur til, hvussu kroppurin kennist, sum hann situr á stólinum, og lat eyguni upp.

Um til ber, fá so onkran at lesa tekstin fyri tær, meðan tú hugsavnar teg um andavenjingina.